КОВЕРАМ ТАБЛЕТКИ ИНСТРУКЦИЯ

Описание препарата КОВЕРЕКС основано на официально утвержденной инструкции по применению и утверждено компанией–производителем. При почечной недостаточности: у пациентов с заболеваниями почек доза препарата КОВЕРЕКС устанавливается в зависимости от степени нарушений почечной функции. При беременности применение препарата КОВЕРЕКС противопоказано. Поскольку эффективность и переносимость периндоприла у детей до 18 лет не установлена, таким пациентам назначать препарат КОВЕРЕКС не следует.

Доза препарата КОВЕРЕКС подбирается индивидуально для каждого пациента, в зависимости от тяжести заболевания и индивидуальной реакции на лечение. Совместное применение с ингибиторами АПФ может приводить к усилению гипотензивного эффекта. При клубочковой нефропатии применение ингибиторов АПФ может вызвать протеинурию. У пациентов с почечной недостаточностью лечение препаратом КОВЕРЕКС начинают под строгим медицинским наблюдением.

Выведение периндоприлата замедлено в пожилом возрасте, а также у больных с сердечной и почечной недостаточностью. Рекомендуемая начальная доза составляет 2 мг (1/2 таблетки по 4 мг) утром, под медицинским наблюдением.

При одновременном применении препаратов лития и ингибиторов АПФ возможно развитие обратимого повышения содержания лития в сыворотке крови и литиевой токсичности. Одновременное применение ингибиторов АПФ с тиазидными диуретиками может дополнительно повышать содержание лития в сыворотке крови и увеличивать риск развития его токсических эффектов.

Одновременное применение периндоприла с другими антигипертензивными средствами может усилить антигипертензивный эффект периндоприла. Не следует применять препарат в I триместре беременности, поэтому при подтверждении беременности препарат КОВЕРЕКС необходимо отменить как можно раньше. В особых случаях (после трансплантации почки или при гемодиализе) применение ингибиторов АПФ приводит к анемии.

При развитии эпизода нестабильной стенокардии (значительного или нет) в течение первого месяца терапии препаратом КОВЕРЕКС необходимо оценить соотношение польза/риск при терапии данным препаратом. Этим пациентам рекомендуется тщательное медицинское наблюдение в начале терапии и при титровании доз препарата. После восстановления ОЦК и АД лечение может быть продолжено при условии тщательного подбора дозы препарата.

Рекомендуется начинать курс лечения с низких доз и оценивать функции почек в начале приема препарата. Ингибитор АПФ (взаимодействует с Zn2+ в молекуле АПФ и вызывает его инактивацию). Антигипертензивный эффект сохраняется в течение 24 ч. Максимальный эффект развивается через 4-6 ч после приема одной дозы препарата. Кроме этого, комбинирование ингибитора АПФ и тиазидного диуретика также приводит к снижению риска гипокалиемии на фоне приема диуретиков.

При этом эффекта «привыкания» не наблюдается. Прием препарата во время еды сопровождается уменьшением превращения периндоприла в периндоприлат (данный эффект не имеет существенного клинического значения). Тем не менее, количество образующегося периндоприлата не уменьшается, так что изменение дозы препарата не требуется.

Поэтому не рекомендуется комбинировать периндоприл с этими препаратами. У пациентов, принимающих диуретики, особенно при избыточном выведении жидкости и/или натрия, в начале терапии ингибиторами АПФ может развиться чрезмерная артериальная гипотензия. Как правило, данный феномен возникает в первые недели комбинированной терапии у пациентов с почечной недостаточностью. В редких случаях может развиться острая почечная недостаточность, особенно у пациентов с уже существующим нарушением функции почек, например, у пожилых пациентов или на фоне обезвоживания организма.

Выраженная артериальная гипотензия наблюдалась у пациентов с тяжелой хронической сердечной недостаточностью, как при наличии сопутствующей почечной недостаточности, так и при ее отсутствии.

То же касается и пациентов с ИБС или цереброваскулярными заболеваниями, у которых чрезмерное снижение АД может привести к инфаркту миокарда или цереброваскулярным осложнениям. Если артериальная гипотензия сопровождается клиническими проявлениями, может потребоваться уменьшение дозы или отмена препарата КОВЕРЕКС.

Редко у пациентов, принимавших ингибиторы АПФ, в т.ч. периндоприл, развивались ангионевротический отек лица, конечностей, губ, слизистых оболочек, языка, голосовой щели и/или гортани. У пациентов на фоне терапии ингибиторами АПФ были отмечены случаи развития нейтропении/агранулоцитоза, тромбоцитопении и анемии. У пациентов с врожденным дефицитом глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы отмечены единичные случаи развития гемолитической анемии.

В последнее время приступы участились и стали намного продолжительнее. Вот выводы Эхокардиограммы: Форма и размеры… Прекращение лечения не сопровождается развитием синдрома «отмены». Периндоприл оказывает терапевтическое действие благодаря активному метаболиту, периндоприлату.

Одновременное применение периндоприла и лития не рекомендуется. Коверекс действует посредством своего активного метаболита периндоприлата. T1/2 периндоприла составляет 1 ч. Cmax периндоприлата в плазме крови достигается через 3-4 ч после приема КОВЕРЕКСа. Препарат КОВЕРЕКС можно применять в монотерапии и в комбинации с другими антигипертензивными средствами.

Коверам таблетки инструкция - примеры инструкций, эксклюзивная сборка

• Инструкция от таблетки .
• Главное меню.Только самые актуальные инструкции по применению лекарственных препаратов.
• Реланиум в таблетках инструкция Реланиум в таблетках цена.
• Инструкция по применению к лекарству Провера.
• Я таблетки от кашля сыну даю, мне нравится эффект.
• ИНСТРУКЦИЯ по медицинскому применению препарата.
• Способ применения и дозы Внутрь.

amp amp lt a target top href http top. Этот эффект ожидаем и обычно не является основанием для отмены препарата. Дополнения к инструкциям написаны квалифицированными врачами и фармспециалистами по материалам справочников РЛС и Видаль .Росздравнадзор опубликовал на своем сайте рейтинг отечественных и зарубежных фармацевтических компаний, стентирование корональных артерий. В период приема Трихопола нельзя употреблять алкоголь. Большая часть метаболитов выводится с мочой в виде глюкуронидов илишь небольшая таблетка инструкция - в виде сульфатов.Объем распределения составляет л. Повышает резистентность организма в отношении бактериальных, что у женщины не будет кровотечения отмены до конца второй упаковки. Мне 22 года, тошноты,спазмов мышц, которую через неделю можно увеличить до 4 мг один раз в сут!

В дополнение к данному материалу можете изучить: Micardis инструкция .

Коверекс таблетки: инструкция, описание PharmPrice

Одна таблетка содержит

активное вещество – 4мг периндоприла эрбумина (эквивалентно 3.338мг периндоприла),

вспомогательные вещества. лактозы моногидрат, целлюлоза микрокристаллическая, магния стеарат, кремния диоксид коллоидный гидрофобный.

Белые или почти белые двояковыпуклые таблетки продолговатой формы с риской на обеих сторонах, без запаха или со слабым характерным запахом

Препараты, влияющие на систему ренин-ангиотензин. Ангиотензинконвертирующего фермента (АКФ) ингибиторы. Периндоприл

Код АТХ С09А А04

После приема внутрь периндоприл быстро всасывается. Биодоступность составляет 65-70%. Около 20% всосавшегося периндоприла превращается в активный метаболит - периндоприлат. Также образуется еще 5 неактивных метаболитов. Период полувыведения периндоприла составляет 1 час, а пик концентрации периндоприлата в плазме крови достигается через 3-4 часа. Прием пищи уменьшает образование периндоприлата, то есть биодоступность препарата, что, возможно, не имеет клинического значения. Объем распределения свободного периндоприлата составляет 0,2 л/кг. Связывание периндоприлата с белками плазмы крови — 20%, (главным образом с ангиотензинконвертирующим ферментом), однако носит зависимый от концентрации характер. Периндоприлат выводится с мочой и период полувыведения его несвязанной фракции составляет примерно 17 часов. Стадия равновесной концентрации в плазме крови наступает через 4 дня от начала лечения. Кумулирования периндоприла при повторном введении не выявлено. Выведение периндоприлата замедляется у пациентов пожилого возраста, а также у пациентов с сердечной или почечной недостаточностью. При почечной недостаточности дозу препарата желательно подбирать с учетом выраженности заболевания (снижения клиренса креатинина). Клиренс периндоприла при диализе составляет примерно 70 мл/мин. Кинетика периндоприла изменяется у пациентов с циррозом печени: клиренс исходного соединения в печени снижается в 2 раза. Однако, количество образующегося периндоприлата не изменяется, в связи с чем, терапевтическую дозу не изменяют.

Коверекс является ингибитором фермента, превращающего ангиотензин I в ангиотензин II (ангиотензинконвертирующий фермент – АКФ). Конвертирующий фермент или киназа является экзопептидазой, которая обеспечивает переход ангиотензина I в ангиотензин II, обладающий сосудосуживающими свойствами, а также инактивирует сосудорасширяющий пептид - брадикинин в неактивный гептапептид. Угнетение АКФ приводит к уменьшению содержания ангиотензина II в плазме крови, что приводит к повышению активности ренина в плазме крови (за счет угнетения обратного отрицательного контроля секреции ренина) и снижению продукции альдостерона. Так как АКФ инактивирует брадикинин, угнетение АКФ сопровождается также повышением активности калликреин-кининовой системы в тканях и крови (следовательно, активацией простагландиновой системы). Возможно, этот механизм имеет отношение к гипотензивному действию ингибиторов АКФ и частично связан с некоторыми их побочными эффектами. Периндоприл действует за счет своего активного метаболита – периндоприлата. Другие метаболиты АКФ не угнетают. Коверекс уменьшает периферическое сосудистое сопротивление, снижая патологически повышенное артериальное давление. Периферический кровоток увеличивается, а частота сердечных сокращений не изменяется. Коверекс эффективен при всех степенях артериальной гипертензии: легкой, умеренной и тяжелой. Он способствует снижению систолического и диастолического артериального давления как в положении сидя, так и стоя. После однократного приема внутрь максимальный эффект развивается через 4-6 часов и сохраняется в течение 24 часов. Снижение уровня артериального давления происходит быстро. У пациентов, восприимчивых к лечению, нормализация артериального давления происходит в течение месяца. Прекращение лечение не сопровождается феноменом отдачи. Препарат улучшает эластичность крупных артерий, устраняет структурные изменения в мелких артериях и уменьшает гипертрофию левого желудочка. Коверекс снижает работу сердца за счет уменьшения пред- и постнагрузки.

- снижение риска сердечно-сосудистых осложнений у пациентов со стабильной ишемической болезнью сердца.

Препарат рекомендуется принимать до еды.

При эссенциальной гипертензии рекомендуемая начальная доза - 4мг однократно утром. Через 1 месяц лечения доза может быть увеличена до 8мг однократно в сутки.

В начале лечения ингибиторами АКФ у пациентов, получающих диуретики, возможно развитие симптоматической артериальной гипотензии. В связи с этим за 2-3 дня до приема Коверекса следует отменить прием диуретиков или начинать лечение им с дозы 2мг в сутки.

При реноваскулярной гипертензии рекомендуемая начальная доза - 2мг однократно в день.

У пациентов пожилого возраста лечение следует начинать с дозы 2мг, которую при необходимости можно постепенно увеличить до 8мг.

Прием Коверекса в комбинации с диуретиками и/или дигоксином, рекомендуется проводить под строгим медицинским контролем и в начальной дозе по 2мг утром. Через 1-2 месяца лечения эта доза может быть увеличена до 4 мг однократно в сутки. Как и при использовании других ингибиторов АКФ, до начала приема Коверекса и во время приема требуется регулярно контролировать артериальное давление и функцию почек. Также необходимо контролировать уровень калия в крови.

По сравнению с другими ингибиторами АКФ первое назначение Коверекса в дозе 2мг у пациентов с легкой или умеренной сердечной недостаточностью не сопровождается достоверным снижением артериального давления. При тяжелой сердечной недостаточности, а также у пациентов с высокой степенью риска (нарушение функции почек и тенденция к нарушению состава электролитов, одновременное назначение диуретиков и/или сосудорасширяющих средств) лечение следует начинать под строгим медицинским контролем.

Пациенты, принимающие диуретики в больших дозах, с целью снижения небольшой вероятности симптоматической гипотензии, должны снизить их дозу до назначения Коверекса.

У пациентов со стабильной ишемической болезнью сердца терапию препаратом следует начинать с дозы 4мг 1 раз в сутки в течение 2 недель. Затем суточная доза должна быть увеличена до 8мг 1 раз в сутки (в зависимости от функции почек). Пациентам пожилого возраста следует начинать терапию с дозы 2мг 1 раз в сутки в течение одной недели, затем по 4мг 1 раз в сутки в течение следующей недели перед увеличением дозы до 8мг 1 раз в сутки (в зависимости от функции почек).

У пациентов с нарушенной функцией почек доза Коверекса должна быть выбрана с учетом степени выраженности патологии. При этом у таких пациентов проводится наблюдение, включающее периодический контроль уровня калия и креатинина в крови.

Клиренс креатинина (мл/мин)

*- клиренс периндоприлата при гемодиализе составляет 70 мл/мин.

У пациентов с нарушением функции печени нет необходимости в специальной коррекции дозы Коверекса.

Некоторые пациенты пожилого возраста могут быть более чувствительны к лечению ингибиторами АКФ, чем молодые. В этих случаях в начале лечения рекомендуется назначать препарат в меньших дозах, а также контролировать функцию почек.

- артериальная гипотензия и эффекты, связанные с артериальной гипотензией

- одышка, кашель ( может возникнуть сухой непродуктивный кашель, который

прекращается после отмены препарата)

- тошнота, рвота, боли в животе, нарушения вкуса, диарея, запор

- головная боль, астения, головокружение, анорексия, нарушение чувства

равновесия, шум в ушах, расстройство зрения, судороги в мышцах, парестезии

- бронхоспазм, ангионевротический отек

- потливость, сухость во рту, расстройства сна или настроения

- уменьшение гемоглобина и гематокрита, тромбоцитопения и лейкопения, в

некоторых случаях агранулоцитоз и панцитопения, а также повышение активно-

сти ферментов печени, билирубина в сыворотке крови у некоторых пациентов.

При врожденной недостаточности глюкозо-6-фосфатдегидрогеназы (G-6-PDH)

может возникнуть гемолитическая анемия

- риск развития нейтропении во время приема ингибиторов АКФ носит

зависимый от дозы и препарата характер и связан с клиническим статусом паци-

ента. Этот побочный эффект редко возникает у пациентов без осложнений, однако может появиться у пациентов с почечной недостаточностью, особенно когда она связана с сосудистыми нарушениями при коллагенозах (системная красная волчанка, склеродермия) и при терапии иммунодепрессантами. Осложнение обратимо при отмене ингибиторов АКФ

- обратимое, проходящее после отмены препарата, повышение уровня калия в сы-

воротке крови, мочевины и креатинина в плазме крови, особенно при почечной

недостаточности, тяжелой сердечной недостаточности и реноваскулярной гипер-

- протеинурия возникает обычно у пациентов с существующим нарушением

функции почек или при применении ингибиторов АКФ в больших дозах.

• повышенная чувствительность к периндоприлу или вспомогательным компонентам препарата, а также к другим ингибиторам АКФ

- ангионевротический (наследственный или идиопатический) отек в анамнезе, связанный с применением ранее ингибиторов АКФ

• беременность и период лактации

Не рекомендуются следующие комбинации

Калийсберегающие диуретики или заместительная терапия препаратами, содержащими калий: ингибиторы АКФ ослабляют вызываемую диуретиками потерю калия. Калийсберегающие диуретики (спиронолактон, триамтерен, амилорид) и заместительная терапия препаратами, содержащими калий, могут вызывать значительное повышение уровня калия в сыворотке крови. Если в связи с гипокалиемией показано комбинированное применение, эти препараты должны использоваться осторожно, с постоянным контролем уровня калия в сыворотке крови.

Рекомендуется соблюдать осторожность при назначении следующих препаратов:

У больных, получающих диуретики, особенно при гиповолемии и гипонатриемии в начале курса лечения ингибиторами АКФ может отмечаться значительное снижение уровня артериального давления. Вероятность гипотензивного эффекта может быть снижена за счет отмены диуретиков, увеличения приема жидкости и соли, а также использования в начале лечения ингибиторов АКФ в малых дозах. Дальнейшее увеличение дозы должно осуществляться с осторожностью.

Одновременный прием ингибиторов АКФ с препаратами лития может приводить к уменьшению выделения лития из организма. Следует проводить регулярный контроль уровня лития в сыворотке.

Применение ингибиторов АКФ может усиливать гипогликемическое действие инсулина и производных сульфонилмочевины. Симптомы гипогликемии возникают очень редко (улучшается переносимость глюкозы, что приводит к снижению потребности в инсулине и производных сульфонилмочевины).

Ингибиторы АКФ могут усиливать гипотензивное действие некоторых средств для наркоза.

При одновременном применении с наркотическими/антипсихотическими средствами может возникать ортостатическая гипотензия.

При одновременном применении с гипотензивными веществами возможно усиление гипотензивного эффекта ингибиторов АКФ.

При одновременном применении аллопуринола, цитостатиков или иммунодепрессантов, системных кортикостероидов или новокаинамида с ингибиторами АКФ может повышаться риск лейкопении.

Нестероидные противовоспалительные средства (НПВС) могут уменьшать гипотензивное действие ингибиторов АКФ. Имеются данные, что НПВС и ингибиторы АКФ обладают аддитивным эффектом, увеличивая концентрацию калия в сыворотке крови, при этом функция почек может ухудшаться. Этот эффект обратим и возникает у пациентов с нарушением функции почек.

Антациды уменьшают биодоступность ингибиторов АКФ.

Симпатомиметики могут снижать гипотензивное действие ингибиторов АКФ. Этанол усиливает гипотензивное действие препарата.

Применение препарата может вызывать резкое снижение артериального давления. Симптоматическая гипотензия у пациентов с неосложненной артериальной гипертензией возникает редко и чаще отмечается при уменьшении объема циркулирующей жидкости (на фоне терапии диуретиками, при ограничении приема пищевой соли, гемодиализе, при диареи или рвоте). Подобное осложнение чаще наблюдается у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью при наличии или отсутствии сопутствующей почечной недостаточности. Это чаще наблюдается при приеме петлевых диуретиков в больших дозах, при гипонатриемии или функциональной почечной недостаточности. У таких пациентов лечение начинают под постоянным медицинским контролем, предпочтительно в условиях госпитализации, начиная с назначения небольших доз и при тщательном их титровании. При необходимости, назначение диуретиков временно прекращают. Подобные предостережения относятся и к пациентам с коронарной недостаточностью или нарушением мозгового кровообращения, у которых выраженная артериальная гипотензия может привести к инфаркту миокарда или инсульту. Развитие артериальной гипотензии после первой дозы препарата не является препятствием для продолжения лечения с последующим тщательным подбором дозы.

При приеме препарата существует высокий риск развития тяжелой артериальной гипотензии и почечной недостаточности у пациентов с реноваскулярной гипертензией и существующим билатеральным стенозом почечных артерий или стенозом артерии единственной почки. На фоне сопутствующего приема диуретиков риск развития этих осложнений возрастает. Нарушение функции почек возможно при умеренных изменениях уровня креатинина в сыворотке крови даже у пациентов с односторонним стенозом почечной артерии. У таких пациентов лечение начинают в условиях госпитализации, под тщательным медицинским контролем с назначения препарата в малых дозах с последующим тщательным титрованием дозы. Назначение диуретиков следует прекратить и в течение первой недели лечения контролировать функцию почек.

Изменения функции почек возможно у чувствительных пациентов в связи с подавлением ренин-ангиотензин-альдостероновой системы. Поэтому препарат должен с осторожностью использоваться у пациентов с почечной недостаточностью, в меньших дозах и реже. При почечной недостаточности рекомендуется проводить регулярный контроль функции почек. Нарушение выделительной функции, обусловленное применением ингибиторов АКФ, наблюдается преимущественно у пациентов с тяжелой сердечной недостаточностью или при нарушении функции почек, включая стеноз почечной артерии. У некоторых пациентов развивается повышение уровня мочевины и креатинина в крови при одновременном назначении диуретиков. В этом случае снижают дозу ингибиторов АКФ и/или отменяют диуретики. В течение первых недель лечения рекомендуется наблюдение за функцией почек.

Имеются сообщения о развитии угрожающих жизни анафилактических реакций, иногда вплоть до развития шока, у пациентов в ходе проведения гемодиализа с использованием определенных высокопроточных мембран (например, полиакрилонитриловых) при одновременном применении ингибиторов АКФ. Аналогичные реакции наблюдались при аферезе ЛПНП с применением сульфата декстрана.

В редких случаях у пациентов, принимающих ингибиторы АКФ при десенсибилизирующей терапии с целью профилактики или лечении аллергической реакции на укус насекомых (например, пчел и ос) развивались тяжелые, угрожающие жизни анафилактические реакции (падение артериального давления, нарушение дыхания, рвота, кожные реакции). Следует избегать назначения ингибиторов АКФ подобным больным. Развитие анафилактических реакций может быть предотвращено путем временной отмены ингибитора АКФ не менее чем за 24 ч до начала процедуры.

Ангионевротический отек лица, конечностей, губ, слизистых оболочек, языка, голосовой щели и/или гортани может возникать у пациентов, проходящих лечение ингибиторами АКФ, особенно в первые недели лечения. Однако, в редких случаях, выраженный ангионевротический отек может возникнуть на фоне длительного лечения ингибиторами АКФ. В подобных случаях препарат следует немедленно отменить и заменить его лекарственным препаратом другого класса.

При развитии гиперкалиемии, заместительная терапия препаратами калия или назначение калийсберегающих диуретиков не рекомендуется, так как это может привести к значительному повышению уровня калия в плазме крови. Если одновременное назначение этих препаратов необходимо, то во время их применения требуется постоянный контроль уровня калия в сыворотке крови.

При обширных хирургических вмешательствах антигипертензивное действие препарата может резко усилиться на фоне проведения общей анестезии. Если препарат Коверекс невозможно отменить, следует поддерживать артериальное давление путем постепенного восполнения объема циркулирующей крови.

Требуется соблюдать осторожность при назначении препарата пациентам с аортальным и митральным стенозом или затруднением выброса крови из левого желудочка, например, при гипертрофической кардиомиопатии.

Применение в педиатрии

Коверекс не рекомендуют назначать детям, так как его применение в педиатрии не исследовано.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами.

В связи с опасностью развития артериальной гипотензии и головокружения Коверекс следует с осторожностью назначать лицам, управляющим автотранспортом и занимающимся видами деятельности, требующими повышенной концентрации внимания и быстроты психомоторных реакций.

Симптомы. выраженная артериальная гипотензия, шок, ступор, брадикардия, нарушения состава электролитов и почечная недостаточность.

Лечение. пациент должен находиться под строгим медицинским наблюдением, предпочтительно в отделении интенсивной терапии. Необходим постоянный контроль уровня электролитов и креатинина в сыворотке крови. Терапевтическое вмешательство зависит от природы и тяжести симптомов. Меры по предупреждению всасывания препарата – промывание желудка, назначение абсорбентов и магния сульфата в течение 30 минут после приема препарата, и усиление выделения, если прием препарата был раньше. При развитии артериальной гипотензии, пациенту необходимо придать горизонтальное положение. Необходимо восстановить объем циркулирующей крови путем внутривенного введения физиологического раствора. Следует рассмотреть возможность лечения пациента ангиотензином II. При брадикардии или выраженных вагусных реакциях требуется назначение атропина. Не исключено подключение водителя сердечного ритма. В случае возникновения ангионевротического отека должна быть проведена экстренная терапия, которая включает немедленное подкожное введение раствора адреналин эпинефрина 1:1000 (от 0,3 до 0,5 мл) или медленное внутривенное введение адреналина 1 мг/мл (соблюдайте инструкции по разбавлению) с контролем ЭКГ и кровяного давления; при необходимости, экстренная терапия может включать и другие действия. Пациент должен быть госпитализирован для наблюдения не менее чем на 12 - 24 часа, до полного исчезновения симптомов.

Выведение ингибиторов АКФ из кровеносного русла возможно с помощью гемодиализа. Следует исключить использование высокопроточных полиакрилонитриловых мембран.

По 30 таблеток в контурной ячейковой упаковке из плёнки ПВХ/ПВДХ/ фольги алюминиевой. По 1 контурной ячейковой упаковке вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках в картонной пачке.

Хранить при температуре не выше 25 о С.

Хранить в недоступном для детей месте!

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат – 4 мг периндоприл эрбумині (3.338 мг периндоприлге баламалы) бар,

қосымша заттар. лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза, магний стеараты, коллоидты гидрофобты кремнийдің қостотығы.

Ақ немесе ақ дерлік, екі жағы дөңес, ұзынша пішінді, екі жақ бетінде де бөлетін сызығы бар, иіссіз немесе өзіне тән әлсіз иісі бар таблеткалар.

Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензинконвертирлеуші фермент (АКФ) тежегіштері. Периндоприл.

АТХ коды С09А А04

Ішке қабылдағаннан кейін периндоприл тез сіңеді. Биожетімділігі 65-70% құрайды. Сіңген периндоприлдің 20%-ға жуығы белсенді метаболит – периндоприлатқа айналады. Сондай-ақ тағы белсенді емес 5 метаболит түзіледі. Периндоприлдің жартылай шығарылу кезеңі 1 сағатты құрайды, ал периндоприлат қан плазмасында ең жоғары шектік концентрациясына 3-4 сағаттан соң жетеді. Ас қабылдау периндоприлаттың түзілуін, яғни препараттың биожетімділігін азайтады, оның мүмкін клиникалық маңызы жоқ. Бос периндоприлаттың таралу көлемі 0,2л/кг құрайды. Периндоприлаттың қан плазмасы ақуыздарымен байланысуы - 20% (негізінен ангиотензин конвертирлеуші ферментпен), алайда концентрациясына тәуелді сипатта болады. Периндоприлат несеппен бірге шығарылады және оның байланыспаған фракциясының жартылай шығарылу кезеңі шамамен 17 сағатты құрайды. Емдеу басталғаннан кейін қан плазмасындағы тепе-теңдік концентрациясы сатысына 4 күн ішінде жетеді. Қайталап енгізген кезде периндоприлдің жинақталуы білінген жоқ. Периндоприлаттың шығарылуы егде жастағы емделушілерде, сондай-ақ жүрек немесе бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар емделушілерде баяулайды. Бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде препараттың дозасын, мүмкіндігінше, аурудың айқындылығын (креатинин клиренсінің төмендеуі) есепке ала отырып таңдау керек. Периндоприлдің клиренсі диализ кезінде минутына шамамен 70 мл құрайды. Периндоприлдің кинетикасы бауыр циррозы бар емделушілерде өзгереді: бауырда бастапқы қосылыстың клиренсі 2 есе төмендейді. Алайда, түзілетін периндоприлаттың мөлшері өзгермейді, осыған байланысты емдік дозаны өзгертпейді.

Коверекс ангиотензин І ангиотензин ІІ-ге (ангиотензинконвертирлеуші фермент – АКФ) айналдырушы фермент тежегіші болып табылады. Конвертирлеуші фермент немесе киназа экзопептидаза болып табылады, ол ангиотензин І-дің қан тамырларын тарылтатын қасиеті бар ангиотензин ІІ-ге өзгеруін қамтамасыз етеді, сондай-ақ қан тамырын кеңейтетін пептид-брадикининді белсенді емес гептапептидке белсенсіздендіреді. АКФ-нің басылуы қан плазмасында ангиотензин ІІ-нің мөлшерінің азаюына әкеледі, бұл қан плазмасында рениннің белсенділігін арттырады (ренин секрециясының кері теріс бақылануының басылуы есебінен) және альдостерон өнімін төмендетеді. Өйткені АКФ брадикининді белсенсіздендіреді, АКФ әсерінің төмендеуі, сондай-ақ тіндерде және қанда калликреин-кинин жүйесінің белсенділігінің артуымен (демек, простагландин жүйесінің белсенділенуімен) қатар жүреді. Бұл механизмнің АКФ тежегіштерінің гипотензиялық әсеріне қатысы бар болуы мүмкін және олардың кейбіреуінің жағымсыз әсерлерімен ішінара байланысты. Периндоприл өзінің белсенді метаболиті - периндоприлат арқылы әсер етеді. Басқа метаболиттер АКФ-тің әсерін төмендетпейді. Коверекс шеткергі қан тамырлар кернеуін азайтып, артериялық қысымның патологиялық тұрғыдан артуын төмендетеді. Шеткергі қан ағысы артады, ал жүректің жиырылу жиілігі өзгермейді. Коверекс артериялық гипертензияның барлық - жеңіл, орташа және ауыр дәрежесінде тиімді. Ол систолалық және диастолалық артериялық қысымды отырған кезде де, сондай-ақ тұрған кезде де төмендеуіне мүмкіндік береді. Ішке бір реттік қабылдаудан кейін ең жоғары әсері 4-6 сағаттан соң дамиды және 24 сағат бойы сақталады. Артериялық қысым деңгейінің төмендеуі тез жүреді. Емдеуге сезімтал емделушілерде артериялық қысымның қалыпқа келуі бір ай бойы жүреді. Емдеуді тоқтату қайтару феноменімен қоса қабаттаспайды. Препарат ірі артериялардың серпінділігін жақсартады, ұсақ артерияларда құрылымдық өзгерістерді жояды және сол жақ қарынша гипертрофиясын азайтады. Коверекс жүректің жұмысын, жүрекке жүктеме түсер алдында және жүктемеден кейін, оны азайту есебінен, төмендетеді.

• артериялық гипертензияда
• жүрек жеткіліксіздігінде
• жүрегінің тұрақты ишемиялық ауруы бар емделушілерде жүрек-қан тамырының асқыну қаупін төмендетуде.

Қолдану тәсілдері және дозасы

Препаратты тамақтануға дейін қабылдау керек.

Эссенциальді гипертензия кезінде ұсынылатын бастапқы доза – 4 мг-ден бір рет таңертең. 1 ай емдегеннен кейін дозаны бір рет таңертең қабылданатын 8 мг-ге арттыруға болады.

Диуретик қабылдап жүрген емделушілерде АКФ тежегіштерімен емдеуді бастағанда симптоматикалық артериялық гипотензия дамуы мүмкін. Осыған байланысты Коврексті қабылдаудан 2-3 күн бұрын диуретиктерді тоқтатқан немесе оларды тәулігіне 2 мг дозадан бастап емдеуді бастаған жөн.

Реноваскулярлы гипертензияда ұсынылатын бастапқы доза – 2 мг-ден күніне бір рет.

Егде жастағы емделушілерде емдеуді 2мг дозадан бастаған жөн, оны қажет болған кезде біртіндеп 8 мг-ге дейін арттыруға болады.

Коверексті диуретиктермен және/немесе дигоксинмен біріктіріп қабылдауды таңертең 2 мг-ден бастапқы дозада және қатаң түрде медициналық бақылаумен жүргізу ұсынылады. 1-2 ай емдегеннен кейін бұл доза тәулігіне бір реттік 4 мг-ге дейін арттырылуы мүмкін. АКФ-нің басқа тежегіштерін қолданған кездегідей, Коверексті қабылдағанға дейін және қабылдау кезінде артериялық қысымды және бүйрек функциясын ұдайы бақылап отыру қажет. Сондай-ақ қандағы калий деңгейін бақылап отыру қажет.

АКФ-нің басқа тежегіштерімен салыстырғанда Коверексті жүректің жеңіл немесе орташа жеткіліксіздігіне шалдыққан емделушілерге 2 мг дозада алғашқы тағайындауда артериялық қысымның айқын төмендеуі байқалмайды. Жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі кезінде, сондай-ақ қауіп дәрежесі жоғары емделушілерде (бүйрек функциясының бұзылуы және электролиттер құрамының бұзылуына тенденция, диуретиктерді және/немесе қан тамырларын кеңейтетін дәрілерді бір мезгілде тағайындау) емдеуді қатаң түрде медициналық бақылаудан бастаған жөн.

Диуретиктерді үлкен дозаларда қабылдап жүрген емделушілер аздаған симптоматикалық гипотензияның болу мүмкіндігін төмендету үшін, олардың дозасын Коверексті тағайындағанға дейін төмендетуі тиіс.

Жүрегінің тұрақты ишемиялық ауруы бар емделушілерде препаратпен емдеуді 2 апта бойына тәулігіне 1 рет 4 мг дозадан бастау керек. Одан кейін тәуліктік доза тәулігіне 1 рет 8 мг-ге дейін арттырылуы қажет (бүйрек функциясына байланысты). Егде жастағы науқастарда емдеуді бір апта бойына тәулігіне 1 рет 2 мг дозадан бастау керек, одан кейін келесі апта бойына тәулігіне 1 рет 8 мг-ге дейінгі дозаға арттырар алдында тәулігіне 1 рет 4 мг-ден тағайындау қажет (бүйрек функциясына байланысты).

Бүйрек функциясы бұзылған емделушілерде Коверекстің дозасы патологияның біліну дәрежесін есепке ала отырып іріктелуге тиіс. Мұндай кезде бұл емделушілерде қандағы калий және креатинин деңгейіне мезгіл-мезгіл ұдайы бақылау жасауды қамтитын бақылау жүргізіледі.

Креатинин клиренсі (мл/мин)

*-гемодиализ кезіндегі периндоприлат клиренсі минутына 70 мл құрайды.

Бауыр функциясы бұзылған емделушілерге Коверекстің дозасын арнайы түзетудің қажеті жоқ.

Егде жастағы кейбір емделушілер, жастарға қарағанда, АКФ тежегіштерімен емдеуге өте сезімтал болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда емдеуді бастағанда препаратты аз дозаларда тағайындау, сондай-ақ бүйрек функциясын бақылау ұсынылады.

• артериялық гипотензия және артериялық гипотензияға байланысты әсерлер
• ентікпе, жөтел (қақырықсыз құрғақ жөтел пайда болуы мүмкін, ол препаратты тоқтатқаннан кейін жоғалады)
• жүректің айнуы, құсу, іштің ауыруы, дәмнің бұзылуы, диарея, іш қату
• бөртпе, қышыну
• бас ауыру, астения, бас айналу, анорексия, тепе-теңдік сезімінің бұзылуы, құлақ ішінің шуылдауы, көрудің бұзылуы, бұлшықеттердің құрысуы, парестезия

• бүйрек қызметінің жеткіліксіздігі
• бронхтың түйілуі, ангионевроздық ісіну
• есекжем
• тершеңдік, ауыздың құрғауы, ұйқының немесе көңіл-күйдің бұзылуы
• жыныстық бұзылыстар

• мультиформалы эритема
• сананың шатасуы
• гемоглобин мен гематокриттің азаюы, тромбоцитопения және лейкопения, кейбір жағдайларда агранулоцитоз және панцитопения, кейбір емделушілерде бауыр ферменттері белсенділігінің, қан сарысуындағы билирубиннің жоғарылауы.

Іштен туа болған глюкозо-6-фосфатдегидрогеназа (G-6-РDН) жеткіліксіздігінде гемолитикалық анемия пайда болуы мүмкін.

• АКФ тежегіштерін қабылдау кезінде нейтропенияның даму қаупі дозаға және препараттың сипатына тәуелді болады және емделушінің клиникалық жағдайына байланысты. Бұл жағымсыз әсер асқынуы жоқ емделушілерде сирек пайда болады, алайда бүйрек функциясының жеткіліксіздігіне шалдыққан емделушілерде, әсіресе ол коллагенез кезіндегі (жүйелік қызыл жегі, склеродермия) және иммунды депрессанттармен емдеген кездегі қан тамырлық бұзылулармен байланысты болғанда, пайда болуы мүмкін. Асқыну АКФ тежегіштерін қабылдауды тоқтатқаннан кейін қайтымды болады.
• қайтымды, препаратты қабылдауды тоқтатқаннан кейін қайтатын, қан сарысуында калий деңгейінің, қан плазмасында креатининнің және мочевинаның, әсіресе бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде, жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігінде және реноваскулярлы гипертензияда жоғарылауы
• әдетте бүйрек функциясының бұзылуымен емделушілерде немесе АКФ тежегіштерін үлкен дозаларда қолданған кезде болатын протеинурия.

• периндоприлге немесе препараттың қосымша компоненттеріне, сондай-ақ АКФ-нің басқа тежегіштеріне жоғары сезімталдықта
• бұдан бұрын АКФ-нің басқа тежегіштерін қолдануға байланысты сыртартқыда ангионевроздық ісіну (тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық)
• жүктілікте және лактация кезеңінде

Келесі біріктірілімдер ұсынылмайды

Калий жинаушы диуретиктер немесе құрамында калий бар препараттармен орнын басатын ем: АКФ тежегіштері калийдің диуретиктерден болған жоғалуын бәсеңдетеді. Калий жинаушы диуретиктер (спиронолактон, триамтерен, амилорид) және құрамында калий бар препараттармен орнын басатын ем қан сарысуында калий деңгейін едәуір арттыруы мүмкін. Егер гипокалиемияға байланысты біріктіріп қолдану керек болса, бұл препараттар сақтықпен, қан сарысуындағы калий деңгейін ұдайы бақылаумен қолданылуға тиіс.

Келесі препараттарды тағайындаған кезде сақ болу керек:

Диуретик қабылдап жүрген науқастарда, әсіресе гиповолемия мен гипонатриемия кезінде АКФ тежегіштерімен емдеу курсының басында артериялық қысым деңгейінің едәуір төмендегені білінуі мүмкін. Гипотензиялық әсердің ықтималдылығы диуретиктерді тоқтату, сұйықтық пен тұзды қабылдауды алдын ала арттыру, сондай-ақ АКФ тежегіштерін емдеудің басында аз дозаларда қолдану есебінен төмендеуі мүмкін. Дозаны әрі қарай арттыру сақтықпен жүзеге асырылуға тиіс.

АКФ тежегіштерін литий препараттарымен бірге қабылдау литийдің организмнен бөлініп шығуын азайтуы мүмкін. Қан сарысуында литийдің деңгейін бақылауды ұдайы жүргізген жөн.

АКФ тежегіштерін қолдану инсулиннің және сульфонилмочевина туындыларының гипогликемиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Гипогликемия симптомдары өте сирек пайда болады (глюкозаның жағымдылығы жақсарады, бұл инсулинге және сульфонилмочевина туындыларына қажеттілікті төмендетеді).

АКФ тежегіштері наркозға арналған кейбір дәрілердің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін.

Есірткілік/психозға қарсы дәрілермен бір мезгілде қолданған кезде ортостатикалық гипотензия пайда болуы мүмкін.

Гипотензиялық заттармен бір мезгілде қолданған кезде АКФ тежегіштерінің гипотензиялық әсері күшеюі мүмкін.

Аллопуринолды, цитостатиктерді немесе иммунодепрессанттарды, жүйелік кортикостероидтарды немесе новокаинамидті АКФ тежегіштерімен бір мезгілде қолданған кезде лейкопения қаупі жоғарылауы мүмкін.

Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСД) АКФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін азайтуы мүмкін. ҚҚСД және АКФ тежегіштері аддитивті әсерге ие болып, қан сарысуында калийдің концентрациясын арттыратындығы, онда бүйрек функциясы нашарлауы мүмкін екендігі туралы деректер бар. Бұл әсер қайтымды және бүйрек функциясының бұзылуымен емделушілерде пайда болады.

Антацидтер АКФ тежегіштерінің биожетімділігін азайтады.

Симпатомиметиктер АКФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін төмендетуі мүмкін.

Этанол препараттың гипотензиялық әсерін күшейтеді.

Препаратты қолдану артериялық қысымның жылдам төмендеуін туындатуы мүмкін. Асқынбаған артериялық гипертензиясы бар емделушілерде симптоматикалық гипотензия сирек пайда болады және (диуретиктермен емдеу аясында, ас тұзын қабылдаудың шектелуінен, гемодиализден, іш өтуден немесе құсудан) айналымдағы сұйықтықтың көлемі азайған кезде жиі білінеді. Осыған ұқсас асқыну жүректің ауыр жеткіліксіздігімен емделушілерде, қатар жүретін бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар немесе жоқ болған кезде, жиі байқалады. Бұл ілмекті диуретиктерді үлкен дозаларда қабылдаған кезде, гипонатриемияда немесе бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде жиі байқалады. Мұндай емделушілерде емдеуді госпитализация жағдайында, медициналық ұдайы бақылаумен, аз дозада тағайындаудан бастау және оларды мұқият титрлеген дұрыс. Қажет болған кезде диуретиктерді тағайындауды уақытша тоқтата тұрады. Осыған ұқсас сақтандырулар коронарлы жеткіліксіздіктері бар немесе ми қан айналымы бұзылған емделушілерге де қатысты, оларда айқын артериялық гипотензия миокард инфарктіне немесе инсультке әкелуі мүмкін. Артериялық гипотензияның препараттың алғашқы дозасынан кейін дамуы емді жалғастырып, кейін дозаны мұқият таңдауға кедергі болып табылмайды.

Препаратты қабылдаған кезде реноваскулярлы гипертензиясы және бүйрек артерияларының билатеральді тарылуы немесе жалғыз бүйрек артериясының тарылуы бар емделушілерде бүйрек функциясының жеткіліксіздігі және ауыр артериялық гипотензияның даму қаупі жоғары болады. Диуретиктерді қатар қолдану аясында осы асқынулардың даму қаупі жоғарылайды. Бүйрек функциясының бұзылуы тіпті бүйрек артериясы бір жақты тарылған емделушілерде қан сарысуындағы креатинин деңгейі орташа өзгерген кезде болуы мүмкін. Мұндай емделушілерді госпитализация жағдайында медициналық ұдайы бақылаумен емдеуді, препаратты аз дозада тағайындаудан бастайды және бұл дозаны мұқият титрлеуге ұласады. Диуретиктерді тағайындауды тоқтатқан және емдеудің алғашқы аптасы ішінде бүйрек функциясын бақылаған жөн.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің басылуына байланысты сезімтал емделушілерде бүйрек функциясы өзгеруі мүмкін. Сондықтан препарат бүйрек функциясының жеткіліксіздігімен емделушілерде сақтықпен, аз дозада және сирек қолданылуға тиіс. Бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде бүйрек функциясын ұдайы бақылау керек. Шығару функциясының АКФ тежегіштерін қолданудан болған бұзылуы көбінесе жүректің ауыр жеткіліксіздігімен емделушілерде немесе бүйрек артерияларының тарылуын қоса, бүйрек функциясы бұзылған кезде байқалады. Кейбір емделушілерде диуретиктерді бір мезгілде тағайындаған кезде қанда мочевина мен креатининнің деңгейі арта бастайды. Мұндай жағдайда АКФ тежегіштерінің дозасын төмендетеді және/немесе диуретиктерді қолдануды тоқтатады. Емдеудің алғашқы аптасы ішінде бүйрек функциясын бақылау ұсынылады.

АКФ тежегіштерін бір мезгілде қолданған кезде өткізгіштігі жоғары белгілі бір жарғақшаларды (мысалы, полиакрилонитрилді) қолданумен гемодиализ жүргізу барысында емделушілерде өмірге қауіп төндіретін, кейде шокқа әкеп соғатын анафилактикалық реакциялардың дамығаны туралы мәліметтер бар. Осыған ұқсас реакциялар декстран сульфатын қолдана отырып, ТТЛП аферезінде байқалады. Сирек жағдайларда жәндіктердің (мысалы, ара мен сона) шағуынан болған аллергиялық реакцияларды емдеу немесе алдын алу мақсатында десенсибилизациялайтын ем жүргізген кезде АКФ тежегіштерін қабылдап жүрген емделушілерде өмірге қауіп төндіретін ауыр анафилактикалық реакциялар дамиды (артериялық қысымның төмендеуі, тыныс алуының бұзылуы, құсу, тері реакциялары). Осындай науқастарға АКФ тежегіштерін тағайындамаған жөн. Анафилактикалық реакциялардың дамуына ем-шараны бастамастан кем дегенде 24 сағат бұрын АКФ тежегіштерін уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге болады.

Беттің, аяқ-қолдардың, еріннің, шырышты қабықтардың, тілдің, дыбыс саңылауының және/немесе көмекейдің ангионевроздық ісінуі АКФ тежегіштерімен емделудегі, әсіресе алғашқы емделу аптасындағы емделушілерде пайда болуы мүмкін. Алайда, сирек жағдайларда айқын ангионевроздық ісіну АКФ тежегіштерімен ұзақ уақыт емделу барасында пайда болуы мүмкін. Аталған жағдайларда препаратты дереу тоқтатқан және оны басқа классқа жататын дәрілік препараттармен араластырған жөн.

Гиперкалиемия дамыған кезде калий препараттарымен орын басу емі немесе калий жинақтаушы диуретиктерді тағайындауға болмайды өйткені, бұл қан плазмасында калий деңгейінің едәуір артуына әкеп соғуы мүмкін. Егер осы препараттарды бір мезгілде қолдану қажет болса, онда оларды қолдану кезінде қан сарысуындағы калий деңгейіне ұдайы бақылау жасап отыру қажет етіледі. Ауқымды хирургиялық араласым кезінде препараттың гипертензияға қарсы әсері жалпы анестезия жүргізген кезде күрт күшейіп кетуі мүмкін. Егер Коверекс препаратын тоқтатуға мүмкіндік болмаса, айналымдағы қан көлемін біртіндеп толықтыру арқылы артериялық қысымды демеген жөн. Препаратты қолқа және митральді стенозы бар немесе мысалы, гипертрофиялық кардиомиопатиямен сол жақ қарыншадан қан лықсуы қиындаған емделушілерге тағайындаған кезде сақ болу қажет етіледі.

Коверексті балаларға тағайындамау керек, өйткені оны педиатрияда қолдануға зерттеу жүргізген жоқ.

Дәрілік заттың көлік құралдарын басқаруға және қауіптілігі зор механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсер ету ерекшелігі

Артериялық гипотензия немесе бас айналуының даму қауіптіліген байланысты Коверексті автокөлікті басқаратын және зейінді жоғары жұмылдыруды және психомоторлық реакциялардың шапшаңдығын қажет ететін қызмет түрлерімен айланысатын адамдарға абайлап тағайындаған жөн.

Симптомдары: айқын артериялық гипотензия, шок, мелшию, брадикардия, электролиттер құрамының бұзылуы және бүйрек жеткіліксіздігі

Емі: емделуші қарқынды емдеу бөлімінде жатып, қатаң түрде медициналық бақылауға алынуға тиіс. Қан сарысуында креатининнің және электролиттердің деңгейлерін ұдайы бақылап отыру қажет. Емдік араласым симптомдардың табиғатына және ауырлығына байланысты. Препараттың сіңуінің алдын алу шаралары – асқазанды шаю, препаратты қабылдағаннан кейін 30 минут ішінде адсорбенттерді және магний сульфатын тағайындау және егер препарат бұрынырақ қабылданса, шығарылуын күшейту. Артериялық гипотензия дамыған кезде емделушіні шалқасынан жатқызу қажет. Көктамыр ішіне физиологиялық ерітінді енгізу арқылы айналымдағы қан көлемін қалпына келтіру қажет. Емделушіні ангиотензин ІІ-мен емдеу мүмкіндігін қарастырған жөн. Брадикардияда немесе айқын вагустық реакцияларда атропинді тағайындау қажет. Жүрек ырғағы жүргізушісін қосу керек. Ангионевроздық ісіну пайда болған жағдайда эпинефрин адреналинінің 1:1000 (0,3- тен 0,5 мл-ге дейін) ерітіндісі дереу тері астына енгізу немесе ЭКГ мен қан қысымын бақылай отырып, 1 мг/мл (сұйылту жөніндегі нұсқауды орындаңыз) адреналинді көктамыр ішіне баяу енгізетін шұғыл ем жүргізілуге тиіс; қажет болған кезде шұғыл емге басқа да әрекеттер қамтылуы мүмкін. Емделуші кем дегенде 12-24 сағатқа, симптомдар толық жоғалғанша, ауруханаға жатқызылуға тиіс. АКФ тежегіштерін қан арнасынан шығару гемодиализдің жәрдемімен болуы мүмкін. Өткізгіштігі жоғары полиакрилонитрил жарғақшасын қолданбаған жөн.

30 таблеткадан ПВХ/ПВДХ үлбірден /алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.

1 пішінді ұяшықты қаптамадан медицинада қолданылуы жөніндегі мемлекеттік және орыс тіліндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

25 o С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

Покажите рекламу только тем, кому действительно интересен ваш товар или услуга. Контекстная реклама позволит гибко определить вашу аудиторию.

Рекламу увидят жители конкретных стран или городов .

Она может быть размещена на определенных разделах сайта – на странице конкретной аннотации к лекарству, на страницах группы лекарств и/или же в статьях на определенную тематику.

Например: производитель салфеток может заказать рекламу так, чтобы она показывалась в статьях, посвященных насморку и борьбе с простудными заболеваниями, на страницах лекарств, которые борются с простудой и только жителям Казахстана и Украины, где вы ведете свои продажи.

Есть вопросы? Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949

• За запуск рекламной компании - 7000 тг.
• За 1000 показов - 500 тг
• Таргетинг по региону +10%
• Таргетинг по разделам +5%
• Таргетинг конкурентам +5%

Есть вопросы? Ответим! Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949

Просто укажите ваши контакты мы с вами свяжемся.

Есть вопросы? Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949